Ιοβιανός
| Ιοβιανός | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 27 Ιουνίου 363 – 17 Φεβρουαρίου 364 |
| Προκάτοχος | Ιουλιανός |
| Διάδοχος | Ουαλεντινιανός Α΄ (Δύση) Ουάλης (Ανατολή) |
| Γέννηση | 331 Μοισία (στο σημερινό Βελιγράδι, Σερβία) |
| Θάνατος | 17 Φεβρουαρίου 364 (33 ετών) Δαδάστανα, Βιθυνία, Μικρά Ασία |
| Τόπος ταφής | Ναός των Αγίων Αποστόλων (Κωνσταντινούπολη) |
| Σύζυγος | Χαριτώ |
| Επίγονοι | Δύο γιοι, εκ των οποίων ένας ονόματι Βαρρονιανός |
| Πατέρας | Βαρρονιανός |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία
Νόμισμα του Ιοβιανού, περ. 363
Με την ιδιότητα του διοικητή της αυτοκρατορικής φρουράς ακολούθησε τον Ιουλιανό το 363 στην εκστρατεία του εναντίον του Πέρση Σαπώρ Β' στη Μεσοποταμία. Μετά το θάνατο του Ιουλιανού, ο Σαλούστιος αρνήθηκε την πρόταση να τον διαδεχτεί κι έτσι ανέβηκε στο θρόνο ο Ιοβιανός.
Το χαρακτηριστικότερο σημείο της παρουσίας του ως αυτοκράτορα είναι ότι αναίρεσε άμεσα όλα τα αντιχριστιανικά διατάγματα του προκατόχου του και επέτρεψε να επιστρέψουν από την εξορία οι επιφανείς επίσκοποι Ρώμης Λιβέριος, Αλεξανδρείας Αθανάσιος και Αντιοχείας Μελέτιος.
Πέθανε κατά την επιστροφή του από την Συρία προς την Κωνσταντινούπολη στις 17 Φεβρουαρίου 364, στα Δαδάστανα της Βιθυνίας, χωρίς να προλάβει να ασκήσει ουσιαστική διοίκηση. Σύμφωνα με τον ιστορικό Αμμιανό Μαρκελλίνο, πιθανότερες αιτίες του θανάτου του ήταν δηλητηρίαση από μανιτάρια, αναθυμιάσεις ξυλάνθρακα ή δηλητηρίαση από εχθρούς του. Σε διάφορα βιβλία αναφέρεται ότι τον σκότωσε ο πεθερός του Λουκιλλιανός με την κόρη του[εκκρεμεί παραπομπή]. Ετάφη στον ναό των Αγίων Αποστόλων.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε τη Χαριτώ, κόρη του Λουκιλλιανού στρατιωτικού διοικητή στο Σίρμιον· δεν απέκτησαν τέκνα.Παραπομπές
Βιβλιογραφία
- Ammianus Marcellinus, Res gestae, Seyfarth, W. (ed.), Ammiani Marcellini Rerum gestarum libri qui supersunt (Leipzig 1978)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου